Gematigde moslims bestaan niet – door Fatima Zahra Lachhab

Posted on woensdag 6 april 2011 in Nieuws & Artikelen

Op de afdeling waar ik werk, werken vrijwel alleen autochtone Nederlanders die veelal ‘nergens in geloven’. Naar aanleiding van gebeurtenissen in de maatschappij en items in het nieuws, laait de discussie af en toe op over extreme moslims, ‘rare regeltjes’ en het geloof in God dat voor ‘domme mensen die op zoek zijn naar een doel in hun leven’ is. Wanneer er in het nieuws een item is over een meisje dat ontslagen is vanwege haar hoofddoek en daar vervolgens stennis over schopt, wordt er door een aantal collega’s gezegd dat ‘ze maar niet zo extremistisch moet doen en zich aan moet passen aan het leven in Nederland’. Wanneer ík mij in deze discussie meng, krijg ik te horen dat ik me niets van hen moet aantrekken. Ik ben namelijk ‘anders’, ik ben een ‘gematigde moslim’. Gematigde moslim? Wat is een gematigde moslim? Het proeft een beetje als een belediging, als iemand die het maar matig doet in het geloof, niet de juiste skills heeft en maar voor de helft mag meedoen. Want dat is matig toch? Althans, dat herinner ik me van school. Niet echt geleerd voor een tentamen, een 5.5 gehaald en een opmerking van de docent: ‘Meid, deze toets heb je maar matig gemaakt. Volgende keer beter’. Dit doorspelend naar onze religie, betekent het dan dat een gematigde moslim maximaal een 6-je krijgt voor de manier waarop hij de islam praktiseert? Dan krijgt iemand die het lukt om alle regels naar behoren uit te voeren een 10. Die noemen we dan voor het gemak een extremist, want ja… daar moet ook een naamkaartje aan hangen natuurlijk. En degenen die de shahada hebben gedaan, zo af en toe bidden maar verder niet echt praktiseren? Die geven we dan een 1 of een 2. Het naamplaatje dat we eraan hangen wordt iets moeilijker… de termen gematigde moslims en extremistische moslim zijn namelijk al in gebruik; noemen we zo iemand dan maar een kafir? Laten we hopen van niet. Laten we het cijfertjesstelsel wegdenken en de naamkaartjes weggooien. Want de gematigde moslim bestaat niet. Een moslim is simpelweg een moslim. Zodra jij de shahada uitspreekt en je onderwerpt aan Allah met de intentie om je islamitische plichten te vervullen, ben je een moslim. Want de essentie van de religie is het geloof in Allah, daarbij horende het geloof in de profeten, boeken, engelen, lotsbeschikking en de Dag des Oordeels. En ja, je imaan kan door de tijd heen verminderen en toenemen, maar dit maakt je niet minder of meer moslim. De mate waarin het je lukt om je te houden aan de regels, elke dag te bidden, netjes te zijn voor je medemens, sadaqa te geven, je gepast te kleden en ga zo maar door, kan onder invloed van omstandigheden veranderen. Dit maakt je niet minder moslim, dit maakt je een mens. Een mens die gelooft en die probeert...

Read More »

Voornemens – door Hanae Taïb

Posted on woensdag 16 maart 2011 in Nieuws & Artikelen

Wachtend in een onbekend lunchcafé, op een vriendin die niet zo goed kan omgaan met het openbaar vervoer, genietend van mijn cappuccino, vallen voorzichtig de zonnestralen op mijn gezicht. Een grote glimlach verschijnt en mijn gedachten nemen de vrije loop. En zo kan je in de meest onverwachte situaties op inspiratie komen. In dit geval voor mijn eerste stuk voor de nieuwsbrief. Een nieuw begin voor mijn schrijven, in uitgerekend mijn lievelingsmaand maart. Ik ben iemand die veel momenten aangrijpt om te beginnen aan een nieuwe start vol met goede voornemens. Voor velen gaan de goede voornemens en positieve toekomstperspectieven gepaard met iedere 1 januari. Voor mij zijn er veel meer ´1 januari´-momenten in het jaar. Einde van het weekend? Een nieuw begin. Tentamenperiode voorbij? Een nieuw begin. Vakantie afgelopen? Een nieuw begin. Of ik nou meer water ga drinken of op tijd ga beginnen met het leren van mijn tentamen, goede voornemens heb ik altijd. Toch zijn er twee momenten in het jaar die er bovenuit springen qua goede voornemens, en niet minst onbelangrijk, het nakomen ervan: het einde van de maand Ramadan en het begin van de lente. Wanneer lucht naar lucht begint te ruiken. Wanneer je in de grote stad wakker wordt door het gefluit van de vogels. Waar je eerst in een muffe bus zat, krijg je nu opeens zin om te fietsen. Bevroren sloten hebben plaats gemaakt voor kuikentjes langs de weg. Takken zijn beladen met nieuwe knoppen en voorzichtige bloemen. Kleine kinderen leren voor het eerst fietsen en ouderen zijn weer volop aan het wandelen. Overal waar je komt is nieuw leven. Dit is mijn lievelingsmaand, een maand die al het leven opnieuw leven inblaast. Elke dag proberen of je je winterjas al kan wegstoppen, met vele verkoudheden tot gevolg. Je zonnebril meenemen voor het geval de zon tevoorschijn komt. Afspreken een terrasje te pakken terwijl je nog steeds een wollen sjaal om je nek hebt hangen. Overal waar je kijkt zie je dat iedereen vrolijker is, en meer energie heeft voor nieuwe dingen. Tijdens het schrijven van dit stuk vraag ik me af aan wat voor goede voornemens ik zal beginnen, wanneer de lente aanbreekt. Dat ik er aan ga beginnen is zeker, alleen ben ik dit keer niet gebonden aan een tijdslimiet. Weekenden worden door weekenden opgevolgd, maar de lente door de zomer. Meteen besef ik me dat ik dit keer een stap verder ben gegaan. Dit keer hebt ik het voornemen om goede voornemens te hebben en wil ik er ook nog eens maanden aan besteden. Is dat erg? Ik houd me aan het volgende citaat: “Uit de dromen van de lente wordt in de herfst jam...

Read More »