Voornemens – door Hanae Taïb
Wachtend in een onbekend lunchcafé, op een vriendin die niet zo goed kan omgaan met het openbaar vervoer, genietend van mijn cappuccino, vallen voorzichtig de zonnestralen op mijn gezicht. Een grote glimlach verschijnt en mijn gedachten nemen de vrije loop. En zo kan je in de meest onverwachte situaties op inspiratie komen. In dit geval voor mijn eerste stuk voor de nieuwsbrief. Een nieuw begin voor mijn schrijven, in uitgerekend mijn lievelingsmaand maart.
Ik ben iemand die veel momenten aangrijpt om te beginnen aan een nieuwe start vol met goede voornemens. Voor velen gaan de goede voornemens en positieve toekomstperspectieven gepaard met iedere 1 januari. Voor mij zijn er veel meer ´1 januari´-momenten in het jaar. Einde van het weekend? Een nieuw begin. Tentamenperiode voorbij? Een nieuw begin. Vakantie afgelopen? Een nieuw begin. Of ik nou meer water ga drinken of op tijd ga beginnen met het leren van mijn tentamen, goede voornemens heb ik altijd.
Toch zijn er twee momenten in het jaar die er bovenuit springen qua goede voornemens, en niet minst onbelangrijk, het nakomen ervan: het einde van de maand Ramadan en het begin van de lente. Wanneer lucht naar lucht begint te ruiken. Wanneer je in de grote stad wakker wordt door het gefluit van de vogels. Waar je eerst in een muffe bus zat, krijg je nu opeens zin om te fietsen. Bevroren sloten hebben plaats gemaakt voor kuikentjes langs de weg. Takken zijn beladen met nieuwe knoppen en voorzichtige bloemen. Kleine kinderen leren voor het eerst fietsen en ouderen zijn weer volop aan het wandelen. Overal waar je komt is nieuw leven. Dit is mijn lievelingsmaand, een maand die al het leven opnieuw leven inblaast. Elke dag proberen of je je winterjas al kan wegstoppen, met vele verkoudheden tot gevolg. Je zonnebril meenemen voor het geval de zon tevoorschijn komt. Afspreken een terrasje te pakken terwijl je nog steeds een wollen sjaal om je nek hebt hangen. Overal waar je kijkt zie je dat iedereen vrolijker is, en meer energie heeft voor nieuwe dingen. Tijdens het schrijven van dit stuk vraag ik me af aan wat voor goede voornemens ik zal beginnen, wanneer de lente aanbreekt. Dat ik er aan ga beginnen is zeker, alleen ben ik dit keer niet gebonden aan een tijdslimiet. Weekenden worden door weekenden opgevolgd, maar de lente door de zomer. Meteen besef ik me dat ik dit keer een stap verder ben gegaan. Dit keer hebt ik het voornemen om goede voornemens te hebben en wil ik er ook nog eens maanden aan besteden. Is dat erg? Ik houd me aan het volgende citaat: